|
A Łysiak dodaje: "Mógłbym porównać malarstwo do lekarstwa - do antidotum na wredną
codzienność". "Czytanie" obrazów nie jest rzeczą łatwą, a zazwyczaj nie
jest również rzeczą skończoną, gdy "lekturę" odkładamy. Sztuka bowiem to nie
tylko "uświęcanie natury", jak chciał w "Definicji neotradycjonalizmu"
(1890) wielki francuski malarz Maurice Denis. To również szyfrowanie natury.
Hiszpański filozof, Jose Ortega y Gasset: "Cały urok malarstwa leży w
tym, iż jest ono hieroglifem, nad którego rozszyfrowaniem można trudzić się
bez przerwy, wciąż od nowa, doszukując się coraz to innych aspektów"
(1943). Gdy Ortega y Gasset pisze o deszyfrantach malarstwa - pisze o mnie."
W kolejnym, już siódmym albumie poznajemy dzieła wielu znanych i często
kontrowersyjnych malarzy europejskich, tematycznie zaś rozdział 69
traktujący o nimfetkach w malarstwie i wynikłej zbieżności z tą erotyczną
liczbą jest jak powiada autor całkowicie niezamierzony...
Rozdział 67 - Weneckie pożegnania
Francesco GUARDI (1712-1793),
Rozdział 68 - "Papa Frago"
Jean-Honore FRAGONARD (1732-1806),
Rozdział 69 - Rokokowa "Lolita"
Jean-Antoine WATTEAU (1633-1707)
Francois BOUCHER (1703-1770)
Jean-Honore FRAGONARD (1732-1806)
Jean-Baptiste GREUZE (1725-1805)
Rozdział 70 - Lizus
Jaques-Luis DAVID (1748-1825),
Rozdział 71 - Tercet preromantyczny
Joseph VERNET (1758-1836)
Hubert ROBERT (1733-1808)
Johann Heinrich FÜSSLI (1741-1825)
Rozdział 72 - Biblia piekła
Wiliam BLAKE (1757-1827),
Rozdział 73 - Dwa sobowtóry: dziewica i dziwka
Francois GERARD (1770-1837),
Rozdział 74 - "Co artysta chciał powiedzieć?"
Francisco GOYA y Lucientes (1746-1828),
Rozdział 75 - "- Tu mieszka malarz!" (Tańczący ze skrzypcami)
Jean Auguste Dominique INGRES (1780-1867),
Rozdział 76 - Białe konie Romantyzmu
George STUBBS (1724-1804)
GROS (1771-1835)
J. L. DAVID (1748-1825)
Theodore GERICAULT (1791-1824)
Eugene DELACROIX (1789-1863)
|
