Przerwane
proroctwo
Trzecia i ostatnia część
trylogii, której główną bohaterką jest „spiskowa teoria dziejów”. Pod tym
terminem autor rozumie, działania grup politycznych na szkodę państw i
społeczeństw. Temat ten był kanwą wcześniejszej powieści „Milczące psy”,
o międzynarodowym spisku na linii Petersburg-Warszawa-Berlin zakończony
wymazaniem Polski z mapy świata.
Teraz szło o znacznie wyższą stawkę. O obalenie potęgi
systemu komunistycznego w świecie. O przemiany demokratyczne. O trwały
rozwój gospodarczy i poprawę bytu zniewolonych społeczeństw.
To co zostało zapoczątkowane w „kwadracie” (Polsce), trzeba podtrzymać,
umocnić i stopniowo rozszerzać na pozostałe składniki puzzla algebraicznego
(członków Układu Warszawskiego). Naruszenie dotychczasowej równowagi świata
dwubiegunowego było ogromnie ryzykowne. Nad wszystkimi wisiała groźba
konfliktu nuklearnego.
Wydarzenia lat osiemdziesiątych w Polsce, rozgrywki służb tajnych i
dyplomatycznych mocarstw światowych barwnie opisane w „Najlepszym”,
wzbudzają zarazem przygnębiające refleksje autora, który w posłowiu pisze:
„Dekada, która zaczęła się w 1980 roku narodzinami NSZZ „Solidarność” i
zakończyła w roku 1991 rozpadem sowieckiego imperium, należy do komedii, tak
jak wszystko, co zna Historia. (...) Czyż nie jest komiczne, że obaleni kaci
w generalskich mundurach otrzymują bajońskie renty i emerytury, a ich
wyzwolone ofiary przymierają z głodu? (...) Nasze zmarnowane życia będą za
ileś tam lat równie nieważne jak zmarnowane życia naszych ojców, naszych
dziadów i naszych starożytnych”. |
WYDANIA
Wydawnictwo OFFICINA, Warszawa 1992
EXLIBRIS Galeria Polskiej książki, Chicago-Warszawa 1997
|
|